Η εκκλησιαστική παράδοση αναγνωρίζει ως έσχατον κριτή επί θεμάτων πίστεως την συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας.

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

Κρίτων Δ. Ιακώβου, Περί Κολυμβαρίου το ανάγνωσμα (26 Οκτωβρίου 2016)

Κρίτων Δ. Ιακώβου, δρ φαρμακοποιός

Αξιότιμε κ. Διευθυντά,
Στις 17 Οκτωβρίου άρχισαν οι ομιλίες της Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ενώσεως (Π.Ο.Ε.) στην αίθουσας αυτής, στην οδό Κάνιγγος 10, με ομιλητή τον Αρχιμ. π. Σαράντη Σαράντο. Ο γράφων παρακολούθησε την εξαιρετική ομιλία του πανοσιολογιώτατου πατρός Σαράντη και επιθυμεί να μοιραστεί με σας τις εντυπώσεις και τις σκέψεις του.

Ο πανοσιολογιώτατος μας διαφώτισε πλήρως με τα λεγόμενά του για την ληστρική και αμερικανοκινούμενη «Μεγάλη» και «Αγία» Σύνοδο (οι χαρακτηρισμοί είναι του γράφοντος και όχι του Αρχιμανδρίτη, ο οποίος ήταν πολύ προσεχτικός και ήπιος στις εκφράσεις του). Ο ομιλητής λοιπόν μας διάβασε και αποσπάσματα από την ανοιχτή επιστολή που έστειλε στον Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο γιά τή Σύνοδο τῆς Κρήτης, ορισμένα από τα οποία σας παραθέτω:
«Πῶς ἄλλαξε ἄρδην ἡ ὀρθόδοξη δομή τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἀπό Συνοδική-δημοκρατική ξαφνικά γίνεται ὁμάδα δέκα Προκαθημένων μέ ἀνώτατο τόν πρῶτο τῶν πρώτων. Πότε ἡ Ἁγία Ὀρθοδοξία μας εἶχε ἕνα ἀνώτατο παπίζοντα ἄρχοντα, ἀμέσως κατευθύνοντα σέ «ὁμόφωνη» συμφωνία τούς κάτωθεν αὐτοῦ δέκα Προκαθημένους καί ἐμμέσως καθοδηγοῦντα τούς εἴκοσι τέσσερις ὑπ’ αὐτούς Μητροπολῖτες ἑκάστης τοπικῆς Ἐκκλησίας;

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς, Μία πνευματικὴ ἀποτίμησις τῆς 25ετίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου (25 Οκτωβρίου 2016)

Ἀφορμὴ γιὰ τὸἄρθρο αὐτό μοῦἔδωσε θλίψη ποὺ αἰσθανόμουν ὅταν ἄκουγα νὰ μνημονεύουν, κατὰ τὴν ἱερότερη στιγμὴ τῆς Θείας Λειτουργίας, οἱ ἐπίσκοποι τῶν λεγομένων «Νέων Χωρῶν» τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, τὸν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖον, καὶ μάλιστα ὡς «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Σῆς Ἀληθείας», ἀποτεινόμενοι εἰς τὸν Θεόν, χωρὶς φόβον καὶ χωρὶς ντροπή!

Μὰ έφυγε τελείως ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν ἐπισκόπων αὐτῶν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ; Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι λέγοντας αὐτὰ κοροϊδεύουν τὸ Θεὸ καὶὅτι «φοβερὸν τὸἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος, ἐξ ὧν οὔκ ἐστιν ὁ ἐξελέσθαι δυνάμενος»; (Χρυσόστομος) Μνημονεύουν τὸν μεγαλύτερο βλάσφημο καὶ μεγαλύτερον αἱρεσιάρχην ὅλων τῶν αἰώνων τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς  «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας»! Οὖτον ποὺ δὲν ἄφησε τίποτα ὄρθιο μέσα στὴν Ὀρθοδοξία! 

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Το εκκλησιολογικό και κανονικό ολίσθημα της Συνόδου του Κολυμπαρίου (14 Οκτωβρίου 2016)

Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν Δρος Θεολογίας

Μετὰ τὴν ἀνακοίνωση τῶν ἀποφάσεων τῆς συγκληθείσης συνόδου τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016 στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης θὰ ἤθελα νὰ τοποθετηθῶ ὡς Κανονολόγος στὰ τῆς παραγράφου (ποὺ εἶναι καὶ ἡ σημαντικώτερη), τῆς ἀναφερομένης στὶς σχέσεις τῆς ΜΙΑΣ, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς ὑπόλοιπες αἱρετικὲς ὁμάδες, τὶς αὐτοαποκαλούμενες «ἐκκλησίες».

Δυστυχῶς, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ ἡ πλειονότης τῶν Ἐπισκόπων τῶν ἀπαρτισάντων τὴν σύνοδο αὐτὴ ὁμολογοῦν ὅτι ὑπάρχουν καὶ ἄλλες «ἐκκλησίες», ἑτερόδοξες μέν, ἀλλὰ πάντως «χριστιανικὲς ἐκκλησίες».
Εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποδεχώμεθα τὶς αἱρετικὲς ὁμάδες, τῶν Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν, ὡς «ἐκκλησίες»; Εἶναι δυνατὸν νὰ πρεσβεύουν «ἑτέρα δόξα» (δόξα=γνώμη, πίστη, Liddell-Scott, Μ. Λεξικόν, 1, 643), ἄλλη δηλαδὴ πίστη ἀπὸ ἐκείνην, τὴν ὁποία διακηρύσσει ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ ἡ Ἁγιοπατερική μας Παράδοση καὶ νὰ γίνωνται δεκτὲς ὡς «ἐκκλησίες»; Αὐτὸ εἶναι καθαρὸς συγκρητισμὸς καὶ ἐπάρατος οἰκουμενισμός.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016

Νικόλαος Σακαλάκης, «Εν μέσω αποστασίας» (12 Οκτωβρίου 2016)


ΒΟΛΟΣ 12/10/2016
«ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ»
Σεβαστέ Γέροντα π. Παΐσιε, καθηγούμενε της Ι. Μονής Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο Χριστός να σε ευλογεί.
Χαίροντες είμαστε κοινωνοί του διωγμού σας.
Όπως και οι αγιορείτες Πατέρες προς «τον Θεόν αναβλέψαντες και την οικουμενιστικήναίρεσιν αναθεμάτισαν», δείχνετε στην πράξη ότι ισχύει των Ορθοδόξων η πίστις.
Ο Ι. Χρυσόστομος λίγο πριν την εξορία του, ως Χριστοκίνητος και Χριστοφρούρητος, τόνισε με απόλυτη κατηγορηματικότητα: «Ούτος (ο Χριστός) εμοί πύργος, ούτος εμοί πέτρα ακίνητος, τούτο εμοί βακτηρία απερίτρεπτος»(1).

Η αφοβία του, μόνο ως συνέπεια της αναζητήσεως του εσταυρωμένου και εγηγερμένου Χριστού μπορεί να νοηθεί.
Άφοβη και κινδυνεύουσα ήταν και η ηρωικότητα του π. Αυγουστίνου Καντιώτη.
Για τον π. Αυγουστίνο ίσχυε του Χρυσοστόμου: «Εκκλησία γαρ ου τοίχος και όροφος, αλλά πίστις και βίος»(2).
Σεβαστέ π. Παΐσιε, η Εκκλησιαστική σθεναρή στάση σας έδωσε ελπίδα στους Ορθοδόξους του Βόλου, που αγαπούν την Ορθοδοξία και «τιμούν τον Θεόν πλέον της συνηθείας»(3).
Ζούμε αναμφίβολα, σε μεγάλη εσχατολογική Εκκλησιαστική περιπέτεια, με κατακλυσμικά ανεβοκατεβάσματα σε κύματα οικουμενιστικά.
Έτσι βλέπουμε επισκόπους να προδίδουν, Γέροντες και Γερόντισσες να σιωπούν, αδελφότητες χριστιανικές με χλιαρή στάση και λαϊκούς να είναι προβληματισμένοι – μπερδεμένοι.
Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι «όπως η σκηνή του μαρτυρίου, έτσι και το θυσιαστήριο των Ορθοδόξων είχε περιπλάνηση για 40 χρόνια από την Κωνσταντινούπολη, από τότε που επικράτησαν οι Αρειανοί(4).
Δεχθείτε, σεβαστέ π. Παΐσιε, την μικρή αυτή επιστολή ως προσευχητικό οβολό στον αγώνα σας.
Σπουδαία ανάλυση, για την αποστασία την πνευματική, είχε ο π. Αυγουστίνος στην ερμηνεία του 40 ψαλμού, με τίτλο επικεφαλίδα: «Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ».
Βρίσκεται στο βιβλίο του : «ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ» (31-40).
Ταπεινά, απευθυνόμαστε και στον Σεβασμιώτατο π. Θεόκλητο, να θυμηθεί προσευχητικά τον π. Αυγουστίνο. Τι θα απαντούσε ο π. Αυγουστίνος;
Σίγουρα θα έλεγε: «Τεκνία, φυλάσσοιτέμοι την παρακαταθήκην· μέμνησθέ μου των λιθασμών»(5).
Ο Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος σύγχρονος και συναγωνιστής του π. Αυγουστίνου, είχε δηλώσει με γενναιότητα λίγο πριν την διακοπή του μνημοσύνου του αιρετικού Πατριάρχη Αθηναγόρα (1970): «Ο κύβος ερρίφθη. Μεθ’ ημών ο Θεός!»
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

Υπεύθυνος επικοινωνίας Ορθόδοξης Αντι-οικουμενιστικής κινήσεως Βόλου
  1. Ελληνική Πατρολογία Migne 52,430
  2. Ελληνική Πατρολογία Migne 52,390
  3. Ε.Π.Ε., τόμος 2, ομιλία ΜΒ΄ (Γρηγ. Θεολόγος)
  4. Ε.Π.Ε., τόμος 2, ομιλία ΜΒ΄ (Γρηγ. Θεολόγος) 
  5. Ε.Π.Ε., τόμος 2, ομιλία ΜΒ΄ (Γρηγ. Θεολόγος) 


Πηγή: Blog Ακτίνες

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου: Ἀποτελεῖ ἡ σιωπὴ καὶ ἡ ἀπραξία τῶν ποιμένων πνευματικὸ ἔγκλημα καὶ γι’αὐτὸ αἰτία διακοπῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας; (12 Οκτωβρίου 2016)



Αποτέλεσμα εικόνας για αδαμάντιος τσακίρογλου

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Κλασσικός φιλόλογος, Ἱστορικός

Παράδειγμα πρῶτο (βλέπε καὶ ποινικὸ κώδικα, 232, παρ. 2):Παρασιώπηση ἐγκλήματος χαρακτηρίζεται ἡ παράλειψη ἔγκαιρης ἀναγγελίας στὴν ἁρμόδια Ἀρχή (ἢ πλησιέστερη Ἀρχή) σχεδιαζομένου ἢ πραγματοποιουμένου κακουργήματος. Στὴ νομικὴ ἐπιστήμη θεωρεῖται ὡς ἰδιώνυμο πλημμέλημα γνήσιας παράλειψης ποὺ τιμωρεῖται μὲ φυλάκιση μέχρι τριῶν ἐτῶν. Ἡ δὲ παρασιώπηση θεωρεῖται ἔγκλημα κατὰ τῆς ἀπονομῆς τῆς δικαιοσύνης.

Παράδειγμα δεύτερο: Φιλικό μας ἢ συγγενικό μας πρόσωπο σιωπᾶ ἢ ἀνέχεται βαριὲς ὕβρεις ἢ ἀπαράδεκτες ἀναφορὲς στὸ προσωπό μας εἴτε ἀπὸ φόβο εἴτε ἐπειδὴ δὲν τὸ νοιάζει. Θὰ συνεχίσουμε νὰ ἔχουμε ἐπαφὴ μὲ τέτοιους "φίλους" ἢ "συγγενεῖς" ἢ θὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ κοντά τους, μέχρι νὰ καταλάβουν τὸ λάθος τους;
Παράδειγμα τρίτο: Πῶς χαρακτηρίζουμε πολιτικοὺς, ἐπιστήμονες καὶ ἀνθρώπους τοῦ πνεύματος, γενικὰ ὑψηλὰ ὑφισταμένους ποὺ σιωποῦν (ὅπως τώρα μὲ τὴν κρίση), ἐνῶ συντελοῦνται ἀδικίες, ἐγκλήματα, ἠθικὲς καὶ πνευματικὲς ἀλλοιώσεις; Σωστούς, ἠθικούς, ἀνθρώπους μὲ εὐθύνη; Συνεχίζουμε νὰ τοὺς ἐκτιμοῦμε καὶ νὰ τοὺς ἀκολουθοῦμε; Ἐὰν μάθουμε π.χ., ὅτι ἕνας γιατρός, ἕνας καθηγητής κλπ. εἶναι κομπογιαννίτες, θα σιωπήσουμε ἢ θὰ προσπαθήσουμε νὰ προστατεύσουμε καὶ τοὺς συνανθρώπους μας ἀπὸ τὴν ἀπάτη τους; Καὶ ἐὰν σιωπήσουμε κὰι αὐτὸ ἀποκαλυφθεῖ, θὰ ἔχουμε δίκιο, ὅταν διαμαρτυρόμαστε, ἂν ὁ περίγυρός μας μᾶς ἀποφεύγει καὶ μᾶς κατηγορεῖ, ὅτι γνωρίζαμε καί παρόλα αὐτὰ σιωπήσαμε καὶ δὲν καταδικάσαμε;

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ γιά τίς διώξεις τῶν Ἁγιορειτῶν!!! (7 Οκτωβρίου 2016)


ΑΝΑΣΤΑ ΚΥΡΙΕ, ΒΟΗΘΗΣΟΝ ΗΜΙΝ!!!



Πηγή: Blog "Kαιόμενη Βάτος"

Ανοιχτή επιστολή του Κωνσταντίνου Κεσίδη «Η ευθύνη των Ηγουμένων» (7 Οκτωβρίου 2016)

Προς τους αγιώτατους Ηγουμένους και τους τιμιότατους και λίαν αγαπητούς Πατέρες και αδελφούς Αγιορείτες μοναχούς.
Αγιώτατοι Ηγούμενοι· τιμιότατοι πατέρες και αδελφοί Αγιορείτες, ευλογείτε! Σας ευχαριστούμε, άγιοι Πατέρες, για τις προσευχές σας, σας ευχαριστούμε για τα δάκρυά σας, τον πόνο σας και την άφταστη αγάπη σας, σας ευχαριστούμε που υπάρχετε, ώστε να έχει ο Κύριος και Θεός μας αιτία να διατηρεί τον μάταιο τούτο κόσμο, έτσι ώστε να έχουμε και εμείς, οι ανάξιοι, ελπίδα σωτηρίας.

Συγχωρέστε με, άγιοι Πατέρες, για την παρέμβασή μου, νιώθω όμως το χρέος, ως μέλος της Μίας και Μοναδικής Αληθινής Εκκλησίας του Χριστού, να εκφράσω εμπόνως την άποψή μου· και θα τολμήσω να την εκφράσω, όπως το έχουν κάνει και άλλοι τίμιοι και αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί μου. Όχι από εγωισμό και υπερηφάνεια όπως μας καταλογίζουν κάποιοι· άλλωστε και μόνο με το λογισμό πως απευθυνόμαστε στην αγιοσύνη σας, ντρεπόμαστε για την αναξιότητα και ρυπαρότητά μας· και όχι μόνον αυτό, αλλά ντρεπόμαστε και να σηκώσουμε απλώς την κεφαλή μας για να ατενίσουμε όχι το πρόσωπό σας, αλλά έστω αυτό το ράσο σας. Θα εκφράσουμε, ωστόσο, με πόνο τη άποψή μας, έστω και αν φανεί ότι αυτή λαμβάνει μορφή ελέγχου, διότι έχουμε χρέος και εντολή σε καιρό που υπάρχει κίνδυνος να επικρατήσει αίρεση, να ενεργούμε έτσι. Δεν μας αρέσει αυτό άγιοι Πατέρες, δεν μας ικανοποιεί· αντιθέτως, μας είναι πολύ δύσκολο και δυσάρεστο. Μακάρι να είχαμε εντολή να σιωπούμε, θα ήταν πολύ ευκολότερο. Αυτό που με λυπεί περισσότερο όμως είναι ότι, θα περιφρονήσετε τις απόψεις μου, που με πόνο θα σας καταθέσω· πώς, άλλωστε, σεβαστοί μου Πατέρες, θα ήταν δυνατόν να μην  περιφρονήσετε εμένα, τον άσημο και ασήμαντο, όταν περιφρονείτε τους ίδιους τους αδελφούς σας, οι οποίοι πονούν την Ορθοδοξία και αγωνίζονται με ειλικρίνεια και σθένος· βοήθεια όμως και υποστήριξη δεν έχουν από κανέναν! Και αναφέρομαι εδώ στους άγιους και σεβαστούς Ηγούμενους και Πατέρες και όχι στους διώκτες τους, τους οποίους ούτε άγιους ούτε σεβαστούς ούτε Πατέρες τους θεωρώ. Πως λοιπόν άγιοι Πατέρες μου να μην περιφρονήσετε εμένα, όταν περιφρονείτε το ίδιο το «αίμα» σας (τους ομόσχημους αδελφούς σας); Ίσως όμως θα μου πείτε· πονάμε, και πολύ μάλιστα· κλαίμε και προσευχόμαστε! Αγιώτατοι, ποτέ στην Ιστορία σε καιρό που υπήρξε κίνδυνος να επικρατήσει αίρεση, δεν δικαιολογήθηκαν -και πολλώ μάλλον δεν επαινέθηκαν- από τους άγιους Πατέρες εκείνοι, οι οποίοι ΔΕΝ ομολόγησαν και δεν στήριξαν είτε την Πίστη είτε τους ομολογητές ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ τους (Ρωμ. 10,10). 

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου: Ἡ κοσμικὴ διάσταση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (5 Οκτωβρίου 2016)

Αποτέλεσμα εικόνας για αδαμάντιος τσακίρογλου

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Κλασσικός φιλόλογος, Ἱστορικός

Ἡ ἑδραίωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι -δυστυχῶς- πιὰ γεγονός. Τὸ ἀναμφισβήτητο καὶ ἡ ἐγκυρότητα τῆς Θεϊκῆς Ἀποκάλυψης τῆς Μίας Ἀλήθειας εἶναι πιὰ πλήρως ἀπαξιωμένα ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτες τῶν ἐντολῶν τῆς «πνεύματος τῆς νέας ἐποχῆς». Ἡ πνευματικὴ ὀμίχλη ποὺ ἔχει περιβάλει τὸν ἄνθρωπο γίνεται ὅλο καὶ πιὸ πυκνή, ἐκμεταλευόμενη καὶ τὸ γεγονός, ὅτι οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι θέλουν τὴν ὀμίχλη γιὰ νὰ μὴν ἐπιτρέψουν στο φῶς νὰ ἀποκαλύψει τὶς ἁμαρτίες τους.

 Ὁ νέος Ἀδὰμ χρησιμοποιεῖ ὡς φύλλον συκῆς καὶ ἑδραιώνει τὸν Οἰκουμενισμό, γιὰ νὰ ἀποκρύψει τὴν πτώση του.Μέχρι τώρα ἔχει ἀναδειχθεῖ ἡ θεολογικὴ διάσταση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, λίγοι ὅμως ἔχουν ἀναφερθεῖ στὴν κοσμικὴ διάστασή του.

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

Κείμενο Αγιορειτών Πατέρων για τον Διωγμό του π. Παϊσίου – Ι.Μ. Αγίου Γρηγορίου Παλαμά (3 Οκτωβρίου 2016)


Ἁγιορεῖτες Πατέρες.
  Ἃγιον Ὂρος  3/10 (20/9 ἐκ. ἡμ.)
 Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Εὐσταθίου

--ΕΚΤΑΚΤΟ—
          Ἡ κλιμάκωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ διωγμοῦ κατὰ τῶν γνησίων, καὶ ὄχι "μισθωτῶν" ποιμένων, εἶναι γεγονός. Ἡ ὑπεράσπιση ἀπὸ ἕναν ὀρθόδοξο λεβίτη τοῦ αὐτονόητου -γιὰ ἄλλες ἐποχές- δηλαδὴ τῆς ἀκεραιότητος καὶ καθαρότητος τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἔναντιτῶν αἱρετικῶν, ψυχικὰ κολάσιμων, διδασκαλιῶν ὅσο καὶ ὁ, κατὰ τοὺς ἁγίους Πατέρες ὑποχρεωτικὸς, ἒλεγχος κατὰ τῶν διδασκόντων –συνευδοκούντων πρὸς αὐτές, σήμερα καθίσταται ΑΙΤΙΑ ΔΙΩΓΜΟΥ. Ἡ ἄρνηση σιωπῆς, ἐν καιρῷ κηρυσσομένης αἱρέσεως, ἀπὸ ἐπαινετὴ κατήντησε ψεκτή, δεῖγμα "φανατισμοῦ" καὶ ἀπόδειξη μή "διακριτικῆς" καί "ἀγαπώσης" καρδίας.

            Ἡ περίπτωση τοῦ γέροντος Ἀρχ. Παϊσίου, καθηγουμένου τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, εἶναι σὲ ὅλους τοὺς ἀντιοικουμενιστὲς πιστοὺς γνωστή. Ἀντὶ λοιπὸν τοῦ ὀφειλομένου ἐπαίνου, ἡ Μητρόπολις Φλωρίνης ἐπροχώρησε τὴν Παρασκευὴ 30 Σεπτεμβρίου στὴν ἀπόφαση ἔκπτωσης τοῦ γέροντος ἐκ τῆς ἡγουμενικῆς θέσης καὶ τοῦ διεβιβάσθη νὰ ἐγκαταλείψη τὴν μονή. Ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε καὶ στὶς περιπτώσεις τῶν Χιλανδαρινῶν πατέρων, τοῦ γέροντος Σάββα Λαυρεώτου καὶ τοῦ γέροντος Χερουβεὶμ τοῦ Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἰωάννου Κουκουζέλη (Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας), ἔτσι καὶ ἐδῶ ὁ ὁμολογιακὸς ἀγώνας στέφεται μὲ τὶς δάφνες τοῦ διωγμοῦ, κατὰ τὸ ρητὸν " ὁ θέλων εὐσεβῶς ζεῖν, διωχθήσεται".
            Στὸ χῶρο αὐτοῦ τοῦ μικροῦ σημειώματος περιοριζόμαστε μόνο νὰ ποῦμε ὅτι ἡ Ἱ.Μ. Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ ὄχι ἁπλῶς ἐξωραΐσθη ἀλλὰ κυριολεκτικῶς ἐκ βάθρων ἐκτίσθη ὑπὸ τοῦ γέροντος Παϊσίου, μέσω εἰσφορῶν πιστῶν χριστιανῶν ἐχόντων εὐλάβεια πρὸς τὸ ἔργο καὶ τὴν ἀγωνιστικότητα τοῦ  γέροντος.
Αὐτὸς εἶναι καὶ ἕνας λόγοςποὺ δὲν τιμᾶ οὐδόλως τὶς ἀστυνομικὲς ἀρχές, οἱ ὁποῖες διὰ τῆς συνεχοῦς παρουσίας ἀσφαλιτῶν, κάθε ἄλλο παρὰ διακριτικῆς, ἔχουν διαμορφώσει ἕνα κλῖμα φόβου καὶ ἀπειλῆς ἔξωθεν τῆς μονῆς, τόσο γιὰ τοὺς προσερχομένους πιστοὺς ὅσο καὶ γιὰ τὸν γέροντα.
            Ἐντέλει διωγμὸς αὐτός, ὅπως καὶ τῶν ἁγιορειτῶν πατέρωνδὲν συνιστᾶ τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὴν ἔμπρακτη ἐφαρμογὴ τῆς παραγράφου 22 τοῦ ἐπαίσχυντου κειμένου τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, αὐτοῦ περὶ τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τοὺς αἱρετικούς, καὶ ὁποία ὁμιλεῖ περὶ καταδίκης τῶν "διασπαστῶν" τῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ "ἀτόμων ὁμάδων". γέροντας Ἀρχιμ. Παΐσιος διασπᾶ τὴν "ἑνότητα" καί "ἀγάπη"  τῶν συμπορευομένων μετὰ τοῦ οἰκουμενιστικοῦ Φαναρίου.

 Ἁγιορεῖτες Πατέρες.




Πηγή: Blog Ακτίνες